قهوه بالی و پاپوآ

 

 

 

قهوه بالی:

 

 

بالی

منطقه‌ی کوهستانی کینتامانی بین دو آتش‌فشان باتوکارو (Batukaru) و آگونگ (Agung) منطقه‌ی اصلی کشت قهوه در بالی‌ست. بسیاری از کشاورزان قهوه‌ی بالی عضو سیستم سنتی کشاورزی به نام سوباک آبیان (Subak Abian) هستند. این سیستم ریشه در فلسفه‌ی هِندوی «تری هیتا کارانا» (Tri Hita Karana) دارد. براساس این فلسفه سه عامل خوش‌بختی رابطه‌ی خوب با خدا، مردم و محیط است. سیستم سوباک آبیان در تناسب کامل با مفهوم تجارت سالم و تولید قهوه‌ی ارگانیک است.

 

قهوه‌ی بالی زیر کنترل دقیق و با استفاده از روش خیس فرآوری می‌شود و نتیجه‌ی آن قهوه‌ای ملایم و شیرین است. طعم‌های نمونه‌ی آن لیمو و دیگر مرکبات هستند.

 

پاپوآ:

 

گینه‌ی نو دومین جزیره‌ی بزرگ دنیاست. نیمه‌ی غربی گینه‌ی نو قسمتی از اندونزی محسوب می‌شود. نام قدیم نیمه‌ی اندونزیایی این جزیره «ایریان جایا» (Irian Jaya) بوده که امروزه پاپوآ نام دارد و به دو بخش تقسیم می‌شود: پاپوآ و پاپوآی غربی.

دو محدوده‌ی اصلی کشت قهوه در پاپوآ وجود دارد: اولین آن‌ها در دره‌ی بالیم (Baliem Valley) در ارتفاعات مرکزی منطقه‌ی جایاویجایا (Jayawijaya) واقع شده و شهر وامنا (Wamena) را در بر می‌گیرد. دومین منطقه دره‌ی کامو (Kamu Valley) در منطقه‌ی نابیره (Nabire) در شرق ارتفاعات مرکزی است و شهر موآنمانی (Moanemani) را در بر می‌گیرد. هر دو محدوده ارتفاعی بین ۱۴۰۰ تا ۲۰۰۰ متر دارند که شرایط ایده‌آلی برای کشت قهوه‌ی عربیکا ایجاد می‌کند.

تولید قهوه‌ی این دو محدوده روی هم حدود ۲۳۰ تن در سال است. اما با ورود شرکت‌های جدید به این محدوده‌ها این آمار رو به افزایش است. این شرکت‌ها در گرفتن مجوز و گواهی‌نامه‌ی تجارت سالم و ارگانیک به کشاورزان کمک می‌کنند که تاثیری زیادی روی درآمد آن‌ها دارد. این منطقه به شدت دورافتاده است، طوری که بیشتر کشتزارهای قهوه دسترسی جاده‌ای ندارند و اثری از دنیای مدرن در آن‌ها نیست.

تمام قهوه‌ی این ناحیه زیر سایه‌ی درختان کالیندرا (Calliandra)، اریترینا (Erythrina) و آلبیزیا (Albizia) رشد کرده و کشاورزان پاپوآ از فرآیند خیس‌پوست‌کنی استفاده می‌کنند. کود، علف‌کش و آفت‌کش‌های شیمیایی در این منطقه ناشناخته هستند که این باعث نادر و ارزش‌مند شدن قهوه‌ی این منطقه می‌شود.