قهوه اندونزی

 

 

 

فهوه اندونزی:

 

اندونزی به‌عنوان سومین کشور تولید‌کننده و صادرکننده‌ی قهوه در جهان بعد از برزیل و ویتنام، سهم بزرگی از عادت قهوه‌نوشی روزانه‌ی مردم را برای خودش برداشته است. اولین نهال قهوه در سال ۱۶۹۶ توسط امپراطوری هلند به جاکارتای امروزی فرستاده و کشت قهوه در این منطقه آغاز شد. پانزده سال بعد کمپانی هند شرقی هلند، اولین محموله قهوه را از جاوه راهی اروپا کرد و برای نخستین بار رایحه ملایم قهوه آسیای جنوب‌شرقی در کافه‌های قرن ۱۸ لندن و پاریس پیچید.

 

کشت‌ و‌ زرع قهوه در اندونزی در قرن ۱۸ میلادی زمانی‌که این کشور تحت استعمار هلند بود آغاز شد. موقعیت جغرافیایی این کشور ۱۷هزار جزیره‌ای از نظر طول و عرض جغرافیایی و ارتفاع از سطح دریا برای کشت قهوه ایده‌آل است. در سال ۲۰۱۳ اندونزی ۶۶۰هزار تن قهوه تولید کرده که از آن مقدار ۴۱۴هزار تن صادر شده و باقی به مصرف داخلی رسیده است. سرانه مصرف قهوه در اندونزی ۵۰۰ گرم در سال به ازای هر نفر است که از اقبال بالای این نوشیدنی در کشوری ۲۳۰ میلیونی خبر می‌دهد. ۲۵٪ قهوه تولیدی اندونزی عربیکا و نزدیک به ۷۵٪ آن روبوستا است. اسیدیتی پایین و بادی (body) سنگین قهوه اندونزی آن را به گزینه مناسبی برای ترکیب با قهوه‌هایی با اسیدیتی بالاتر از مناطقی چون آمریکای مرکزی و شرق آفریقا تبدیل می‌کند.

 

صنعت و اقتصاد قهوه در اندونزی:

 

از دهه‌ی شصت اندونزی رشد کوچک اما باثباتی در تولید قهوه‌ی محلی داشته است. براساس آمار ارائه شده توسط سازمان آمار اندونزی به دلیل روی آوردن کشاورزان به محصولات جانبی نخل (از جمله روغن خام نخل و دانه‌ی نخل)، کائوچو و کاکائو که قیمت بیشتری در بازار جهانی دارند، تعداد استان‌های تولیدکننده‌ی قهوه رو به کاهش است و استان‌های تولیدکننده‌ی قهوه – یا قسمتی از این استان‌ها – زیر کشت دیگر محصولات رفته‌اند.

در سال ۲۰۱۲ حدود ۷۰٪ از تولید سالانه‌ی قهوه اندونزی به دیگر کشورها صادر شده است. بزرگ‌ترین بازارهای قهوه‌ی صادراتی اندونزی کشورهای ژاپن، آفریقای جنوبی، شرق اروپا و ایالات متحده هستند. حدود ۸۰٪ از این صادرات را نوع کم‌کیفیت‌تر روبوستا تشکیل می‌دهد.

علاوه بر تولید قهوه‌های معمول، اندونزی تولیدکننده‌ی انواع قهوه خاص (اسپشالتی کافی) نیز هست. معروف‌ترینِ این قهوه‌های خاص کاپی لوواک، قهوه توراجا (Toraja)، قهوه آچه (Aceh) و قهوه مندیلینگ (Mandehling) هستند.

نیز ببینید ~ کاپی لواک: گران‌ترین قهوه دنیا به قیمت شکنجه حیوان

امروزه بیشتر از ۹۰٪ از قهوه‌ی اندونزی در مزارع کوچکی با میانگین مساحت ۱ هکتار تولید می‌شود. قسمتی از این تولید به روش‌های ارگانیک انجام می‌شود و بسیاری از تعاونی‌ها و صادرکنندگانی که با این کشاورزان همکاری دارند دارای مجوز بین‌المللی برای فروش قهوه‌ی ارگانیک هستند.

بخش قهوه‌ی اندونزی گسترده، گوناگون و پراکنده است. تولید در دست تقریبا ۲ میلیون زمین‌دار خُرد است که در دهکده‌های دورافتاده و پراکنده در مجمع‌الجزایر این کشور زندگی می‌کنند. روش تولید، شرایط محیطی، کیفیت تولید، روش‌های فرآوری پس از برداشت و ساختار زنجیره‌ایِ ارزش در هرکدام از این مناطق متفاوت از دیگر مناطق است. وجود این جغرافیای خاص باعث بروز چالش‌هایی در توزیع، پشتیبانی از فن‌آوری‌های پیشرفته و گسترش سازمان‌یافته‌ی صنعتی شده است. مشکل مشترک اکثر مناطق تولیدکننده‌ی قهوه٬ شرایط نامطلوب ناشی از درآمد پایین، ضعف سازمان‌های حامی کشاورزان و پشتیبانی محدود دولتی است که دلیل آن پذیرفته نشدن قهوه به عنوان محصولی دارای اهمیت استراتژیک در این کشور است.

 

کشت قهوه در جزایر اندونزی:

 

در سال ۲۰۰۷ گروهی از دست‌اندرکاران صنعت قهوه بنیاد قهوه خاص (اسپشالتی کافی) اندونزی را با هدف بهبود و پیشبرد قهوه عربیکای محصول این کشور راه‌اندازی کردند. اندونزی با بیش از ۱۷‌هزار جزیره و جغرافیایی حاصل‌خیز برای قهوه، برگ خوبی برای رو کردن نزد قهوه‌دوست‌ها و قهوه‌نوش‌های دنیا دارد. تنوع طعم‌های قهوه در این کشور با ذائقه‌ی هر قهوه‌دوستی بازی می‌کند. هرچند که فقط جزیره‌های مرتفع مکان خوبی هستند برای کشت قهوه‌ی عربیکا.

سوماترا، جاوه، سولاوسی و پاپوآ جزایر اصلی کشت قهوه در اندونزی هستند که هرکدام اکوسیستم و موقعیت خاص خودشان را برای کاشت، پرورش و فرآوری قهوه دارند.